Zonder dat wij kennis hebben van de grond van dit vonnis is het duidelijk dat deze gerechtelijke beslissing, waartegen nog beroep kan aangetekend worden, verre van onbeduidend is voor de drie betrokken collega’s die, net als veel andere politieagenten die de zaak op de voet hebben gevolgd, de sancties als disproportioneel beschouwen … want laten we niet vergeten dat ze alleen maar hun werk deden.
En net omwille van dit laatste aspect is dit vonnis niet onschuldig voor het algemene politiewerk en zal dit gevolgen hebben in de context van de uitvoering van het werk ten voordele van justitie en de magistraten.
Het is evident dat alle achtervolgingen het gevolg zijn van het weigeren van een bevel (tot stoppen). Het optreden van de collega’s is gebaseerd op het gegeven dat ze de plicht hebben om het misdrijf te doen stoppen en de daders aan te houden.
Hoe kunnen wij rekening houdend met de plicht om op te treden, de relevantie van het initiatief beoordelen voor de collega(‘s) die bij de actie betrokken is (zijn), aangezien alles in deze omstandigheden zeer snel gaat? Zodra de beslissing is genomen speelt het beginsel van voorzichtigheid … voorzichtigheid voor zichzelf, voor hun gezin, voor het familiaal patrimonium, voor hun carrière … het vermijden van alles wat zou kunnen leiden tot individuele strafrechtelijke of burgerrechtelijke aansprakelijkheid.
Politieagenten starten niet zomaar een achtervolging, maar omdat het hun job is en daartoe verplicht zijn op basis van een (vermoedelijk) strafbaar feit met als doel de verdachten te intercepteren. En ja, tijdens een achtervolging wordt de situatie constant geëvalueerd of de grens voor de eigen veiligheid of deze van de andere weggebruikers niet overschreden wordt.
VSOA Politie stelt daarom een ander principe voor dat de overgrote meerderheid van de bevolking zonder problemen zal accepteren: als je door de politie wordt aangemaand om te stoppen, volg je dit bevel onmiddellijk op en doe je je verhaal achteraf, maar je neemt vooral niet de vlucht.
