Op vrijdag 2 april 2021 vonden opnieuw loononderhandelingen plaats. Nadat de overheid een eerste onaanvaardbaar voorstel op tafel had gelegd, dat zelfs als niet ernstig werd gepercipieerd door het gemeenschappelijk front, vonden bilaterale vergaderingen plaats met het kabinet en hun deskundigen.
Niettegenstaande de vier vakorganisaties zeer duidelijk geweest waren tijdens de bilaterale vergaderingen omtrent de verwachtingen en in te lossen beloftes, slaagde de overheid er in om opnieuw twee voorstellen op tafel te leggen die zeer ver af liggen van de gedane beloftes.
Volgende voorstellen werden gedaan:
- Een forfaitaire verhoging voor de eerste weddeschaal (HUA1) van 700 euro/jaar (bruto/niet geïndexeerd).
- Een forfaitaire verhoging voor de eerste weddeschaal (HUA1) van 500 euro/jaar (bruto/niet geïndexeerd), en een bijkomende schaal (HUA4). Deze weddeschaal is de som van de weddeschaal HUA3 plus 500 euro/jaar.
We hebben de overheid duidelijk laten weten dat zowel qua doelgroep als qua bedrag het voorstel belachelijk was, aangezien het slechts een licht corrigerend effect zou hebben voor de eerste zes jaar in de graden van agent en beveiligingsagent, en voor de hoogste weddeschaal. Terwijl de collega’s die zich in de twee tussenliggende weddeschalen bevinden “in de kou” zouden blijven staan.
Vooreerst is het onaanvaardbaar dat binnen één personeelscategorie enkel de 1ste weddeschaal (en in het tweede voorstel ook een bijkomende laatste schaal) een looncorrectie zou krijgen. Dit belooft alvast voor de andere kaders …
Maar ook het bedrag is te belachelijk voor woorden. Deze zeer beperkte groep wandelen sturen met een bedrag van tussen de 30 en een kleine(!) 50 euro netto per maand is ronduit belachelijk, zelfs beledigend. Dit staat veraf van de gedane beloftes van de minister. We zetten ze nog eens op een rijtje:
- Attractiviteit van de functie verhogen;
- De 20 jaar stand still van onze weddeschalen corrigeren;
- Structurele maatregelen.
Uiteindelijk eindigde de drie uur durende vergadering opnieuw in chaos, waarbij er nogmaals lange tijd werd gediscussieerd over de te volgen agenda en methodiek. (niettegenstaande die reeds tweemaal werd afgesproken en dit eigenlijk geen discussiepunt meer mocht zijn) De overheid poogde zelfs om het gemeenschappelijk front uit mekaar te spelen, waarbij de “verdeel en heers” – maar ô zo doorzichtige – tactiek niet werd geschuwd.
Bovendien bleek dat de onderhandelaars van de overheid niet waren gemandateerd om ons gezamenlijk voorstel voor dit kader en de respectievelijk twee betrokken graden te behandelen. Wij kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat we hier te maken hebben met ofwel een zeker amateurisme, of een bewuste strategie om zoveel als mogelijk tijd te winnen.
Het is duidelijk dat het voor ons onmogelijk is om al over de zogenaamde kwalitatieve maatregelen van het statuut te kunnen onderhandelen, zolang er geen bespreekbaar voorstel op tafel komt dat ook aan de verwachtingen van de minister tegemoetkomt.
Onze conclusie :
- We staan dus nog heel ver van een eventueel tussenakkoord over de weddeschalen van dit eerste kader dat momenteel het agendapunt van deze sectorale onderhandelingen is. Dit belooft voor de rest…
- De verwachtingen liggen zeer hoog, mede door de 20 jaar stand still en de gemaakte beloftes van de minister. We vragen dan ook aan de overheid om zich opnieuw te bezinnen en terug aan de tafel te komen op 23 april met een ernstig voorstel waaruit blijkt dat er een werkelijke waardering voor de politie heerst bij de politieke overheid. Niet enkel met woorden … maar ook met daden.
