Categorie: Laatste nieuws

VSOA Politie stelde in de herfst 2010 het “Protocol tegen het geweld waarvan politieambtenaren slachtoffer zijn” op. Dit voorstel/protocol heeft sporen achtergelaten binnen de politionele sector. VSOA Politie is actief bezig in het kader van dit fenomeen door middel van verschillende initiatieven, waarvan enkele niemand onverschillig hebben gelaten. Dit fenomeen wordt helaas vaak genegeerd en geminimaliseerd. Dit niettegenstaande het de personeelsleden en het beroep van politieambtenaar serieus treft. Bovendien kost dit fenomeen de gemeenschap veel geld.

Bij nazicht tussen de periode 2010/2013 bleek dat dit thema nooit het onderwerp is geweest van een doorgedreven sociologische studie. We hebben dan ook snel begrepen dat “er iets moest gebeuren”. N.a.v. van een aantal concrete feiten hebben we samen met de andere sociale partners een strategie bepaald d.m.v. een stakingsaanzegging en een nationale manifestatie om beweging te krijgen in het dossier. Deze acties hebben de ministers van Binnenlandse Zaken (Milquet) en Justitie (Turtelboom) er toe aangezet initiatieven te nemen. Mevr. Milquet heeft vier gezamenlijke werkgroepen opgericht; de tweede kreeg de opdracht om het fenomeen te bestuderen (“wat flik je me nu”). Op niveau Justitie werd er eveneens een werkgroep opgericht. Echter, de paritaire samenstelling was niet naar de zin van de magistratuur met als resultaat dat er in die samenstelling slechts één vergadering plaatsgevonden heeft (in tussentijd werd dit probleem en de contacten serieus verbeterd).

Sindsdien hebben de opeenvolgende voogdijministers de aanbevelingen van de verschillende werkgroepen heel traag/te traag, en soms onvolledig (waardoor belangrijke zaken over het hoofd worden gezien) toegepast.

Samen met de recente cijfers – zowel de geactualiseerde officieel geregistreerde feiten, alsook een actuele digitale bevraging bij de collega’s, hebben we een grootschalige sensibiliseringscampagne opgezet.

Deze campagne wordt mede ondersteund door een aantal bekende Vlamingen en Franstaligen, uit de cultuur- en sportsector.

Ook laten we een aantal slachtoffers aan het woord, die ons hun verhaal en ervaringen vertellen over de feiten, alsook over de nazorg en bijstand.

Deze campagne heeft tot doel om zowel de bevolking, de politiek, alsook de collega’s te sensibiliseren. Bovendien wensen we de politieke overheden te overtuigen, om allereest het fenomeen te erkennen, alsook de nodige maatregelen te nemen om het geweld tegen de politie in te dijken en de daders werkelijk te bestraffen.

De campagne bestaat uit drie onderdelen: cijfergegevens, steunbetuigingen en getuigenissen van slachtoffers. Deze zullen in de loop van de komende weken op de sociale media Facebook®, Twitter®, Instagram® zullen worden verspreid.

Wij zullen ons eisenbundel tijdens onze campagne overhandigen aan de minister van Binnenlandse Zaken en aan de minister van Justitie.

Wij zijn ervan overtuigd dat de steun en getuigenissen van collega’s-slachtoffers als zowel de bekende personaliteiten, heel veel mensen zullen raken en de ogen zullen openen.

Tijdens het hoog overlegcomité van 2 september 2020 heeft de voorzitster laten weten dat de verplaatsingsonkosten woon-werkverkeer in het kader van Covid-19 zullen vergoed worden voor de personeelsleden van de lokale en federale politie. De nodige budgetten worden hiervoor voorzien.

Op onze vraag met betrekking tot de consumptiecheque kan de overheid nog steeds geen concreet antwoord geven.

Vandaag vond er een actualiteitsdebat plaats in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken en Justitie over de feiten op de luchthaven van Charleroi, waar spijtig genoeg een persoon nadien overleed.

Dergelijke geval is helaas niet uitzonderlijk. Een 39-jarige Pool stierf gisteren nog in een politiecel op het commissariaat in Bree van de politiezone Carma. Een onderzoek naar de omstandigheden en een autopsie zal meer duidelijk moeten brengen.

Maar concrete oplossingen hebben wij vandaag tijdens het actualiteitsdebat niet gehoord. De vaste commissie van de lokale politie heeft in 2013 de toenmalige ministers aangeschreven voor een oplossing in geval van Excited Delirium Syndroom (EDS), zonder resultaat. Wij hebben vandaag enkel vragen gehoord over wie, wanneer en wat heeft gedaan en wie, wanneer, over wat hij of zij al dan niet op de hoogte was van hetgeen zich heeft afgespeeld. Dit biedt momenteel geen oplossing voor de mensen in het werkveld. Feit is dat het overlijden van een persoon na een opsluiting in de cel op de luchthaven van Charleroi reeds meer dan twee jaar geleden in de pers stond. Dus ja, meerdere personen en instanties waren wel degelijk op de hoogte.

VSOA Politie is op dit vlak zeer duidelijk: wij vragen tijdens het hoog overlegcomité van 2 september 2020 een dringende en concrete oplossing voor personen met kenmerken van een EDS of een psychose. Wij bevinden ons momenteel in een crisissituatie, en crisissen vragen nu eenmaal snelle oplossingen. Personen met dergelijke kenmerken horen niet thuis in een politiecel maar hebben dringend medische bijstand nodig.

Laten wij ook heel duidelijk zijn, er bestaat momenteel geen enkele nationale opleiding voor personeelsleden van de geïntegreerde politie hoe zij moeten omgaan met een EDS. Er is geen enkel erkenningsdossier hierover op een hoog overlegcomité overlegd.

Maar de oplossing is nochtans eenvoudig. In Nederland bestaat de aanpak van personen met een EDS als sedert 2013, zowel voor politiediensten als voor medisch personeel. Indien er tegen 2 september geen oplossing wordt geboden voor het politiepersoneel zullen wij onze leden aanbevelen om de richtlijnen uit Nederland (reeds actief van 2013!) toe te passen. Het is dan ook duidelijk voor ons dat onze verantwoordelijken de mensen op het terrein in de steek laten.

Wij zullen ook blijven aandringen op het gegeven dat een officier van bestuurlijke politie meer op het terrein zal moeten aanwezig zijn, tussen zijn mensen. En in gevallen waar het nodig is ook zijn of haar verantwoordelijkheid moet nemen.

Los van het gedrag, en dan vooral de Hitlergroet door de collega, waarvan wij ons als vakorganisatie distantiëren, willen we toch aandringen om zeer terughoudend te reageren en de collega’s niet zomaar te beschuldigen zonder kennis van zaken.

Het is duidelijk dat het hier gaat over meer dan een gewoon weerspannig persoon. Mogelijks spreken we over een medische oorzaak. Enkele symptomen hebben dan ook opvallende gelijkenissen van iemand die het zich in een staat bevindt van een “excited delirium syndroom” (EDS) of een psychose.

Het is al te gemakkelijk om de uitvoerders met de vinger te wijzen. Uiteindelijk hebben deze collega’s moeten ingrijpen omdat de persoon zijn eigen aan het verwonden was, wat mogelijks ook zeer zware gevolgen kon hebben.

Bovendien stellen we ons de vraag waar de leidinggevende officier op dat moment was en welke beslissingen er werden genomen.

Reeds enkel jaren vragen we aan de overheid om voor dergelijke zaken een procedure uit te werken. Dit in het belang van de betrokkene zelf, maar eveneens in het belang van de betrokken collega’s zodat ze bij dergelijke tussenkomsten een juridische houvast hebben en eveneens kunnen rekenen op de juiste juridische bescherming.

Echter, wanneer wij aan de overheid vragen wat er concreet dient te gebeuren bij bijvoorbeeld EDS, dan kan men – voor wat de politiediensten betreft – weinig concrete antwoorden bieden.

Wij zijn dan ook de mening toegedaan, gezien het medische aspect bij EDS, een psychose of een aandoening met gelijkaardige symptomen, dat deze persoon niet thuishoort in een politiecel, maar dit medisch dient behandeld te worden.

Daarom zullen wij aan de minister van Binnenlandse zaken vragen om het onderwerp te agenderen op het dringend hoog overlegcomité van 2 september.

Ons voorstel is dan ook tweeledig :

1. Een procedure uit te werken waarbij in de toekomst bij vaststellingen van gelijkaardige symptomen de betrokken persoon niet meer over te brengen naar een politiecel, maar deze ter plaatse houden/fixeren en onmiddellijk via het communicatiecentrum een MUG te verwittigen die dan snel ter plaatse kan komen. Gezien het een medisch probleem is kan de MUG arts zich dan ook onmiddellijk ontfermen over de patiënt en hem overbrengen naar een spoeddienst i.p.v. naar een politiecel. Indien nodig kan de politie dan bijstand geven aan het MUG team en spoeddienst, maar dan wordt de patiënt in ieder geval verzorgd op de juiste plaats door de juiste deskundigen.

Gezien het probleem al meermaals is aangekaart vragen wij om dit dringend uit te werken om dergelijke zaken in de toekomst te vermijden. Dit kan gebeuren op zeer korte termijn via een taskforce met alle nodige deskundigen rond de tafel. 

2. Via de commissaris-generaal een dringende richtlijn te verspreiden dat bij bestuurlijke aanhoudingen de officier van bestuurlijke politie steeds ter plaatse komt. Tenslotte gebeuren deze aanhoudingen en opsluitingen onder zijn of haar verantwoordelijkheid.