Auteur: admin

Zoals voor voorgaande jaren het geval was heeft de Ministerraad van 19 november 2010 het ontwerp van koninklijk besluit tot verlenging van de stelsels van de vrijwillige vierdagenweek en de halftijdse vervroegde uittreding tot 31 december 2011 goedgekeurd.
Deze maatregel zal op 1 januari 2011 in werking treden.

Wat is de vrijwilligevierdagenweek:
De vrijwillige vierdagenweek is een viervijfdenarbeidsstelsel waarin contractuele en statutaire personeelsleden vier dagen werken en de vijfde dag verlof hebben. Ze hebben recht op 80% van hun loon, dat wordt aangevuld met een premie.

De regelgeving inzake de vrijwillige vierdagenweek is door middel van de verwijzing in artikel VIII.XVI.1 RPPol naar de wet van 10 april 1995 betreffende de herverdeling van de arbeid in de openbare sector en haar uitvoeringsbesluiten, van toepassing op de personeelsleden van de politiediensten, en aldus zijn de wijzigingen aangebracht in het koninklijk besluit van 10 april 1995 automatisch van toepassing op de personeelsleden van de politiediensten. (cfr. nota DGS/DSJ/2009/52381/A en conform het Koninklijk besluit 30 maart 2001 tot regeling van de rechtspositie van het personeel van de politiediensten)

Wat is de De halftijdse vervroegde uittreding:
De halftijdse vervroegde uittreding is een halftijds arbeidsstelsel voor statutaire personeelsleden vanaf 55 jaar. Ze hebben recht op 50% van hun loon, aangevuld met een premie. (Dit conform het Koninklijk besluit 30 maart 2001 tot regeling van de rechtspositie van het personeel van de politiediensten)

Deze stelsels worden geregeld door de wet en het koninklijk besluit van 10 april 1995 betreffende de herverdeling van de arbeid in de openbare sector.

Peter Vanisterbeek
Nationaal Informatiedirecteur

PERSMEDEDELING

Denken om te raken aan het vergoedingssysteem van de politiemensen op het terrein is voor het VSOA-Politie equivalent met een oorlogsverklaring!”

Een korpschef heeft zich in de pers geuit met opmerkingen betreffende het vergoedingssysteem waarvan hij – bijgetreden door de directeur generaal van het personeel – meent dat het niet meer bij te houden is.

Wij stellen vast dat hij eerst gebruik maakt van een mengeling van intellectuele oneerlijkheid bij verschillende elementen. Er bestaan wel degelijk een groot aantal vergoedingen en toelagen in het polititiestatuut… doch deze komen voor een groot deel uit het zogenaamd overgangsstatuut, zijnde het gedeelte van het statuut dat ingevoerd werd om, op het ogenblik van de hervorming, het samengaan van de verschillende politiekorpsen te bewerkstelligen, gedeelte van het statuut dat zal verdwijnen. Voor het overige verschilt de vergoeding – voor onregelmatige prestaties in niets met deze van de andere sectoren waar men nachtwerk buiten verricht en waarbij men zijn leven op het spel zet.

Wij stellen vast dat er een vergelijking is tussen de inkomsten gegenereerd door de onregelmatige prestaties (die een juiste compensatie zijn als men een niet te negeren gedeelte van zijn leven op de baan doorbrengt om de bevolking te dienen en waarbij men zijn leven op het spel zet). Men durft zelfs te beweren dat het verschil (voor zover dit er werkelijk is, dit zou een serieuze berekening verdienen) een tekort genereert aan kandidaturen voor de leidinggevende functies… daar waar men bij de selecties nog nooit zo veel kandidaten voor deze functies zag!

Wij stellen vooral vast dat men alsmaar meer naar buiten komt in de pers met de bedoeling het vergoedingssysteem in vraag te stellen. Dit heeft naar onze mening slechts een doel: besparen op de rug van de politiemensen op het terrein.

Het idee alleen al is voor ons onaanvaardbaar. Niet alleen omdat het juiste inkomsten zijn maar simpelweg omdat een dergelijk hypocriet objectief de dienstverlening aan de bevolking volledig benadeelt. Men moet vergeten te geloven dat een vermindering van de aan de politiemensen op het terrein verschuldigde vergoedingen zal zorgen voor meer politieaanwezigheid op het terrein.
Dit zal slechts weinig betekenen voor de 25 miljard die de toekomstige regering in 5 jaar dient te vinden. Men spreekt hier dus over een maatschappelijk debat: minder veiligheid om de budgetten te dichten? Wij betwijfelen dat de bevolking het eens is met de berekening op korte termijn van sommige van onze leiders.”