Auteur: PatrickR

Tijdens het eerste informele contact met de minister van Binnenlandse Zaken en de vakorganisaties hadden wij een goed gevoel. Ze had vooral een luisterend oor naar de verschillende verzuchtingen van de vakorganisaties en benadrukte het belang van een goed sociaal overleg. Maar tijdens het laatste onderhandelingscomité hebben wij echter een koude douche gekregen.

De ijzige standpunten die werden ingenomen staan dan ook in schril contrast met:

1. Consumptiecheque

Het lijkt het ons zeer logisch dat de overheid, die zelf ook werkgever is uiteraard – die deze terechte steunmaatregel invoert en de werkgevers oproept en motiveert om deze toe te kennen aan haar werknemers – deze ook toekent aan haar eigen werknemers. Het zou eerder onlogisch zijn en niet-consequent om het omgekeerde te doen.

Via deze link vindt u een toelichting van de FOD Sociale Zekerheid ter verduidelijking: https://www.socialsecurity.be/employer/instructions/dmfa/nl/latest/instructions/salary/particularcases/consumption_cheques.html

In de ons omringende landen wordt een gelijkaardige incentive toegekend (o.a.) aan de politiediensten “uit blijk van waardering”.

Daar waar de signalen voor de vergadering eerder positief waren, werd er op het onderhandelingscomité koudweg gecommuniceerd dat de minister deze cheque niet zou toekennen aan de personeelsleden van de geïntegreerde politie.

Wij zullen tijdens het overleg met de minister er nogmaals op aandringen om dit punt in voortzetting te zetten op het eerstvolgende onderhandelingscomité en vragen om haar mening te herzien.

2. Omzendbrief nr. 686

Op 28 oktober verscheen de omzendbrief 686 waarbij voor het openbaar ambt en defensie maatregelen werden genomen inzake de organisatie van het werk en de opvang van de kinderen bij tijdelijke sluiting van de scholen en kinderdagverblijven in een periode van Covid 19.

Ook daar kregen we een koude douche, waarbij er door de overheid werd gesteld dat deze omzendbrief niet zou worden toegepast bij de politie ingevolge een beslissing van de taskforce voor de geïntegreerde politie. De taskforce is namelijk van mening dat er al voldoende alternatieven bestaan binnen de politie. De minister heeft dan maar dat advies klakkeloos gevolgd. Op de vraag wat er bij het openbaar dan niet zou bestaan qua mogelijkheden, waardoor een extra omzendbrief nodig was, werd er geen antwoord gegeven …

3. K.B. Beroepsziekte

Reeds op 28.07.2020 hebben we zowel schriftelijk als mondeling de vraag gesteld aan de overheid om het K.B. van 26.06.2020 te herbekijken. Dit omdat de voorwaarden m.b.t. de erkenning beroepsziekte beperkt was in tijd tot 17 mei 2020. Vanaf het begin hebben we aan de bel getrokken in het kader van de Covid context. Deze beperking in tijd bleek dus inderdaad zeer voorbarig te zijn geweest. 

Reeds in juli 2020 kregen we het antwoord dat de overheid “het mee nam”…

Op geregelde tijdstippen werd de vraag herhaald. Telkens met dezelfde uitleg: “we bekijken het, we nemen het mee, we zullen de vraag stellen”, …

Ook tijdens het onderhandelingscomité van 12.11.2020 werd de vraag gesteld naar de stand van zaken. En wat raad je…: “we nemen het mee…”

Dit onderhandelingscomité laat bij ons een zeer wrang gevoel achter en is een slecht begin!

We raden de minister sterk aan om de onderhandelings- en hoog overlegcomités au sérieux te nemen, de voorzitters van deze comités voldoende te mandateren, gemaakte afspraken uit het verleden na te komen en beslissingen toe te laten passen binnen de volledige geïntegreerde politie.

Voorlopig houden we enige actie af. We beseffen dat dit een slecht signaal zou zijn naar de bevolking die het goed meent, en vooral naar het “schorriemorrie” die de coronaregels bewust niet willen volgen en het geweld tegen de politie niet schuwen.

Maar tijdens het overleg dat deze week met de minister staat gepland zullen we zeer duidelijk zijn wat er allemaal op onze lever ligt, en vooral dat we meer waardering verwachten voor de politie.

De federale regering besliste begin juni tot invoering van de consumptiecheque.   Daar waar de overheid er in het begin niet afkerig tegenover stond om deze ook toe te kennen aan de personeelsleden van de geïntegreerde politie, besliste men echter later deze niet toe te kennen en zich te alliëren aan de beslissing van het openbaar ambt.

Het zal u ongetwijfeld al ter ore gekomen zijn dat men in andere omringende landen wel voorziet in extra steunmaatregelen voor de politie.  Zo werd recent ook de beslissing genomen in Nederland om aan alle politiemedewerkers een bonus toe te kennen van 300 euro netto. De minister van Veiligheid motiveert dit als volgt: “als blijk van de waardering van de solidariteit en betrokkenheid die zij de afgelopen tijd hebben laten zien”.

Volgens hun minister “is de werkdruk en onderbezetting bij de politie een groot zorgpunt, maar leveren de politiemedewerkers een „bovenmenselijke prestatie” in deze coronatijd”. 

Een herkenbare situatie, niet ?

Enerzijds lijkt het ons zeer logisch dat de overheid, die zelf ook werkgever is uiteraard – die deze terechte steunmaatregel invoert en de werkgevers oproept en motiveert om deze toe te kennen aan zijn werknemers – deze ook toekent aan zijn eigen werknemers. Het zou eerder onlogisch zijn en niet-consequent om het omgekeerde te doen.

Anderzijds lijkt ons de “waarderingstoeslag”, zoals het in Nederland wordt genoemd, ook een terechte blijk van waardering naar de politie.

Daarom heeft VSOA Politie nogmaals het initiatief genomen om de minister van Binnenlandse zaken aan te schrijven met een concreet voorstel dat wij als punt zullen laten inschrijven op de dagorde van het onderhandelingscomité :

• Deze consumptiecheque alsnog toe te kennen als werkgever, en daarbij de logica van de invoerende overheid te volgen, aan het voltallig personeel van de geïntegreerde politie.

• Deze cheque te financieren met de onderbenutte budgetten en daarmee het Nederlands voorbeeld te volgen.

Tijdens het laatste hoog overlegcomité hebben we nogmaals aan de overheid de vraag gesteld wat de stand van zaken is m.b.t. de woon-werk verplaatsingsvergoeding in het kader van Covid-19.

Deze vergoeding werd beloofd aan het openbaar ambt. Daarna heeft het ook nog heel wat moeite gekost om het ook te laten toekennen aan de geïntegreerde politie.

Groot was dan ook onze verbazing (niettegenstaande iedereen in de overtuiging was – inclusief het SSGPI – dat alles in gereedheid werd gebracht om over te kunnen gaan tot uitbetaling) toen de overheid ons tijdens het overleg meedeelde dat er een negatief advies werd uitgebracht door de Inspectie van Financiën.

Na deze zoveelste kaakslag voor het personeel, hebben de vier vakorganisaties besloten om de tafel van het hoog overlegcomité te verlaten.

De overheid heeft ons beloofd om een nieuw dossier in te dienen en er alles aan te doen zodat de gemaakte afspraken zouden nagekomen worden.

Bovendien herinneren we er ook nog eens aan, niettegenstaande de toenmalige minister van Binnenlandse zaken er niet afkerig tegenover stond, dat de toenmalige kern toch heeft beslist om ook de consumptiecheque niet toe te kennen aan het openbaar ambt. Deze beslissing werd dan maar doorgetrokken naar de geïntegreerde politie.

Alle logica is zoek. De overheid die de uitvinder en promotor is van de consumptiecheque, wil hem niet toekennen – als werkgever- aan zijn eigen personeel. Van appreciatie gesproken …

We zullen ook voor dit dossier nog eens aandringen bij de minister van Binnenlandse zaken, die deze beslissing perfect kan nemen voor de geïntegreerde politie en desnoods kan financieren met onderbenutte budgetten.

VSOA Politie stelde in de herfst 2010 het “Protocol tegen het geweld waarvan politieambtenaren slachtoffer zijn” op. Dit voorstel/protocol heeft sporen achtergelaten binnen de politionele sector. VSOA Politie is actief bezig in het kader van dit fenomeen door middel van verschillende initiatieven, waarvan enkele niemand onverschillig hebben gelaten. Dit fenomeen wordt helaas vaak genegeerd en geminimaliseerd. Dit niettegenstaande het de personeelsleden en het beroep van politieambtenaar serieus treft. Bovendien kost dit fenomeen de gemeenschap veel geld.

Bij nazicht tussen de periode 2010/2013 bleek dat dit thema nooit het onderwerp is geweest van een doorgedreven sociologische studie. We hebben dan ook snel begrepen dat “er iets moest gebeuren”. N.a.v. van een aantal concrete feiten hebben we samen met de andere sociale partners een strategie bepaald d.m.v. een stakingsaanzegging en een nationale manifestatie om beweging te krijgen in het dossier. Deze acties hebben de ministers van Binnenlandse Zaken (Milquet) en Justitie (Turtelboom) er toe aangezet initiatieven te nemen. Mevr. Milquet heeft vier gezamenlijke werkgroepen opgericht; de tweede kreeg de opdracht om het fenomeen te bestuderen (“wat flik je me nu”). Op niveau Justitie werd er eveneens een werkgroep opgericht. Echter, de paritaire samenstelling was niet naar de zin van de magistratuur met als resultaat dat er in die samenstelling slechts één vergadering plaatsgevonden heeft (in tussentijd werd dit probleem en de contacten serieus verbeterd).

Sindsdien hebben de opeenvolgende voogdijministers de aanbevelingen van de verschillende werkgroepen heel traag/te traag, en soms onvolledig (waardoor belangrijke zaken over het hoofd worden gezien) toegepast.

Samen met de recente cijfers – zowel de geactualiseerde officieel geregistreerde feiten, alsook een actuele digitale bevraging bij de collega’s, hebben we een grootschalige sensibiliseringscampagne opgezet.

Deze campagne wordt mede ondersteund door een aantal bekende Vlamingen en Franstaligen, uit de cultuur- en sportsector.

Ook laten we een aantal slachtoffers aan het woord, die ons hun verhaal en ervaringen vertellen over de feiten, alsook over de nazorg en bijstand.

Deze campagne heeft tot doel om zowel de bevolking, de politiek, alsook de collega’s te sensibiliseren. Bovendien wensen we de politieke overheden te overtuigen, om allereest het fenomeen te erkennen, alsook de nodige maatregelen te nemen om het geweld tegen de politie in te dijken en de daders werkelijk te bestraffen.

De campagne bestaat uit drie onderdelen: cijfergegevens, steunbetuigingen en getuigenissen van slachtoffers. Deze zullen in de loop van de komende weken op de sociale media Facebook®, Twitter®, Instagram® zullen worden verspreid.

Wij zullen ons eisenbundel tijdens onze campagne overhandigen aan de minister van Binnenlandse Zaken en aan de minister van Justitie.

Wij zijn ervan overtuigd dat de steun en getuigenissen van collega’s-slachtoffers als zowel de bekende personaliteiten, heel veel mensen zullen raken en de ogen zullen openen.