Categorie: Laatste nieuws

Het wetsontwerp “Fusie” werd in enkele sessies onderhandeld en is inmiddels het
onderwerp geweest van twee akkoorden. Het gaat dus om een voorontwerp van wet dat
slechts één keer aan de regering werd voorgelegd en nog een reeks controle- en
adviesprocedures moet doorlopen.

Zoals jullie kunnen begrijpen, is dit een kadertekst die gericht is op de fusie van de
politiezones van het BHG, maar ook op alle toekomstige fusies. Het is een zeer technische
tekst die betrekking heeft op democratische mechanismen (bijvoorbeeld) rond de werking
ervan: wie heeft de beslissingsbevoegdheid? Wie houdt hier toezicht op? Er staan dus
geen details in over hoe het toekomstige lokale politiekorps in Brussel zal worden
gestructureerd; bijgevolg wordt ook gezwegen over statutaire elementen, aangezien er
nog geen debat is gevoerd over mogelijke sociale maatregelen die bij dergelijke operatie
overwogen moeten worden. Dit alles zal, zoals in het voorontwerp staat, het voorwerp
uitmaken van overleg op het niveau van de BOC’s van de politiezones. Als we merken
dat het vastloopt of te complex wordt, zullen we dit debat op HOC-niveau tillen voor de
zes zones.

Tijdens de onderhandelingen heeft VSOA Politie vooral gewezen op waarborgen zoals
géén behoud van “aanwezigheidstermijnen” door de fusie (d.w.z. dat bij een fusie
personeelsleden de politiezone kunnen verlaten zonder te moeten voldoen aan de
minimale aanwezigheidstermijn van 5 jaar) en geen uitbreiding van de bevoegdheden van
korpschefs inzake rekrutering/selectie/benoeming van al het personeel.

Tevens hadden we bezwaar tegen aanstellingen in perpetuum van waarnemend
korpschefs en vroegen we om een verplichting om mandaatfuncties open te plaatsen.

Dit zijn VSOA-prioriteiten/standpunten uit het overleg, geen reeds vastgelegde wetstekst.
De huidige minimale werkingsnorm in de federale regelgeving is 1 wijkinspecteur per
4.000 inwoners.
In het voorontwerp staat dat men naar 1 wijkinspecteur per 2.000 inwoners gaat.

Formeel bestaat wijkwerking nog steeds als kernfunctie. Al jaren is aangetoond dat
financiering en capaciteit de effectieve realisatie onder druk zetten. Het is daarom juister
te stellen dat onderfinanciering en capaciteitsdruk de wijkwerking uithollen dan te zeggen
dat ze “verdwenen” is.

Tot slot: de framing alsof VSOA-Politie zou hebben ingestemd met de afschaffing van de
wijkpolitie — en daarmee ons werk als onderhandelaar voor het personeel miskent — is
niet alleen een intellectuele onwaarheid, maar ook een grote leugen.

VSOA Politie kiest ervoor om een onderscheid te maken tussen de eisenbundel en het memorandum. De eisenbundel, spreekt voor zich, zijn de sectorale eisen zowel op pecuniair als op welzijnsgebied. De eisenbundel legt de nadruk op de sectorale onderhandelingen met twee aandachtspunten: de aantrekkelijkheid van de functie en het geweld tegen de politie.

Het memorandum is een bredere weergave van de visie van onze vakorganisatie op de geïntegreerde politie.

Het zogenaamde “prémemorandum” van 2011 had de titel “veiligheid heeft zijn prijs”. Voordien was de besparingsoperatie, zowel lokaal als federaal, op de politiediensten ingezet. VSOA Politie waarschuwde er toen al voor dat er dringend bijkomend moest geïnvesteerd worden, zo niet het verkeerd zou gaan.

Qua grote investeringen en bijkomende financieringen kregen we tot op heden maar weinig gehoor. Vaak werd er verwezen naar enkele bijkomende injecties, maar werd er vooral gezwegen over de zogenaamde “coupures”. Echter, om een besparingsoperatie van meer dan 10 jaar recht te trekken, is er meer nodig dan enkele correcties tijdens begrotingscontroles.

Er is namelijk nood aan een structureel plan (zowel korte als lange termijn), zowel op het vlak van investeringen, aanwervingen en innovatie. Maar ook een plan met een duidelijke visie en doelstellingen voor de organisatie.

De federale politie werd inmiddels kapot bespaard, waardoor zowel het operationele niveau als het logistieke luik totaal niet meer naar behoren werkt. Ook de lokale zones kreunen onder het grote personeelstekort, in tegenstelling tot de politieke belofte van “meer blauw op straat”.

Voor de politiemensen is de VIVALDI-regering een periode om zo snel als mogelijk te vergeten. Politieke spelletjes binnen VIVALDI speelden ongetwijfeld een rol, echter jammer genoeg met de politieman/vrouw op de straat als inzet en slachtoffer. Politiemensen in de straat hebben echter niets aan het naar elkaar doorschuiven van de verantwoordelijkheid.

Sommigen in de regering staken de lont aan het kruitvat om het NAVAP-systeem op te blazen, en viseerden daarbij enkel en alleen de politie. Bovendien werden zowat alle protocolakkoorden van het sectoraal akkoord niet correct uitgevoerd. Niettegenstaande ze door beide voogdijministers ondertekend werden.

Wij willen zeer snel die pagina – met een slechte nasmaak – omdraaien, en hopen op een nieuwe regering die de geïntegreerde politie wel waardeert. Wij hopen dan ook om te kunnen starten met een schone lei met een Minister van Binnenlandse zaken met volle bevoegdheid en deel uitmakende van de Kern, alsook op een Minister van Justitie die wel pal achter de politiemensen staat.

VSOA Politie ijvert mee aan het opnieuw sterk maken van de politieorganisatie, door constructieve maar duidelijke voorstellen te doen. VSOA Politie is er zich van bewust dat indien de overheid een meer aantrekkelijke werkgever wil worden, men moet inzetten op de aantrekkelijkheid van alle functies en het welzijn van het personeel, en dit in een sterke organisatie.

Onze sleutelwoorden zijn dan ook:

“lange termijnvisie, structureel plan, herinvesteringen, herwaarderen, innovatie, people management, meer eenheid van gezag, en vooral … vertrouwen ! ”